Belirtilerin sayısı oldukça fazladır. En belirgin belirtiler; çocuğun oturarak hayat sürdürmeyi sevmesi, parkta bazı oyuncaklardan kaçınması, arkadaşlarıyla oyun oynamakta zorlanması, sosyalleşmekten kaçınması, dokunsal olarak hassasiyetlerinin olması, sabit bir şekilde yani fazla hareket etmeden oyun oynaması ve oyuna müdahale ettirmemesi, oyunda diyalogları dahi sürekli kendisi belirlemesi, emekleme, tırmanma ve benzer motor gelişim basamaklarını atlaması ya da bunlarda gecikmesidir.

Diğer belirtiler arasında ise şunlar sayılabilir:

– Çocuğun sürekli hareket halinde olması,

– Konsantre olamama/dikkat-algı problemi,

– Bir şeylere çarpma,

– Kendine güvensizlik,

– Vücut parçalarının uzaydaki konumlarını söyleyememe,

– Yeme problemleri,

– Dil ve konuşma problemleri,

– Beceri gerektiren oyun ve oyuncaklarla oynamaktan kaçınma,

– Tuvalet eğitimi almakta güçlük çekme,

– Giyinmekte zorlanma ya da kendini rahat hissedememe,

– Gevşek vücut ve/veya zayıf denge,

– Çocuğun kolayca ürkmesi,

– Akademik öğrenme becerisinin düşük olması, öğrenmeye açık olamama,

– Yiyecek olmayan nesneleri yalama, ağzına götürme,

– Yavaş hareket etme,

– Kendine ve eşyalara vurma/dokunma,

– Çorap giymek istememe,

– Dikkat dağınıklığı,

– Sallanmaktan veya zıplamaktan hoşlanmama veya aşırı hoşlanma,

– Banyo yapmak istememe,

– Bir oyunu sürdürmede güçlük çekme,

– Merdiven inmede ve çıkmada zorlanma,

– Kurallı oyunları oynamada zorlanma,

– Yaşına uygun oyuncaklarla oynamama,

– Kalem tutmak ve resim yapmak gibi ince motor becerilerini yapmakta yaşıtlarına göre zorluk çekme,

– Ayakların yerden kesilmesinden hoşlanmama,

– Bazı yüzeylere temas etmekten ve dokunmaktan kaçınma,

– Özellikle çıplak ayakla, kuma ve çime basmaktan kaçınma,

– Sadece belirli tatlar yeme, örneğin tuzlu veya tatlı

Bu ve buna benzer birçok problem alanı için Duyu Bütünleme hayati önem taşımaktadır.